Εκ βαθέων

Η διαχείρηση παρασίτων (Pest Management), κατα κόσμον "απολύμανση" με απασχολεί εδώ και μια δεκαετία. Πολλές φορές έχω συγκρουστεί με τον εαυτό μου σχετικά με το αν τελικά είναι μία χρήσιμη δραστηριότητα ή απλά είναι μία δουλειά του "αέρα" (η αλήθεια είναι ότι αυτή την άποψη τη συναντώ συχνα σε πελάτες). Κατά βάθος η σύγκρουση αυτή προέρχεται από το γεγονός ότι όταν είμαι "εκτός υπηρεσίας" δεν πειράζω ούτε κουνούπι! (το μόνο μίσος που τρέφω είναι για τη μελίγκρα που πιάνουν οι τριανταφυλλιές μου :)
Ένα άλλο σημείο σύγκρουσης είναι το ότι νιώθω πως οι μόνοι πραγματικοί εισβολείς είμαστε εμείς οι άνθρωποι που πάμε και χτίζουμε τα σπίτια μας πάνω στις φωλιές των διαφόρων ζωιφύων. Φανταστείτε εκεί που κάθεστε ωραία και καλά να εμφανίζονται οι μπουλντόζες, να τα ριμάζουν όλα και από πάνω να σας πλακώνουν με τόνους τσιμέντου! Δεν είναι και πολύ ευχάριστο.
Ο βιασμός της φύσης, δυστυχώς, πραγματοποιείται σε κάθε κίνηση του σύγχρονου ανθρώπου. Και σαν να μη φτάνει αυτό οι άνθρωποι εκδηλώνουμε περίσσεια μίσους και έχθρας προς τα περισσότερα "παράσιτα" όπως τα αποκαλούμε, τα οποία εφόσον αποτελούν μέρος της ζωικής πυραμίδας σημαίνει ότι εξυπηρετούν κάποιο σκοπό στην εξέλιξη της βιολογικής ζωής του πλανήτη.

Κάθε χρόνο λοιπόν πραγματοποιείται γενοκτονία κατσαρίδων, ποντικών και άλλων συναφών εντόμων και θυλαστικών τα οποία όμως μυστηριωδώς συνεχίζουν να υπάρχουν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευση μεγάλου ανθρώπινου πληθυσμού στα αστικά κέντρα, όπου δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξής τους.
Τι με κρατάει λοιπόν και συνεχίζω την εξόντωση των κατα τα άλλα συμπαθών (κατ' εμέ) αυτών ειδών;
 Πρώτον, είναι το ταλέντο μου, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό. Δεύτερον, είναι το επάγγελμα που μου παρέχει την επιβίωσή μου. Όπως αν ζούσα στο δάσος θα κυνηγούσα για να επιβιώσω, έτσι και τώρα. Το θέμα είναι ότι και στο κυνήγι και στην απολύμανση ο σκοπός είναι να σέβεσαι σε κάθε περίπτωση τη θυσία του κάθε ζωντανού πλάσματος που γίνεται για το καλό το δικό σου. Είτε το σέβεσαι είτε όχι η πράξη δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει όμως είναι η πρόθεση του απλά να καταστρέφεις ή να διαχειρίζεσαι μία κατάσταση για να επιβιώσεις.
Η δεκαετής μου εμπειρία μου απέδειξε πως είναι ένα χρήσιμο επάγγελμα ειδικά σε περιπτώσεις ανθρώπων που υπέφεραν πραγματικά από την παρουσία κατσαρίδων, ποντικών, κοριών, κουνουπιών κτλ. Για μένα όμως αυτά τα πλάσματα δεν είναι εχθροί. Είναι φίλοι που μου έχουν δώσει πολλά άλλα εκτός από χρήματα.
Ακούγονται υπερβολές και ανούσια όλα αυτα, το ξέρω. Είναι όμως η πραγματικότητά μου.

Άβυσσος η ψυχή του απολυμαντή!